jak się nie zabić w obliczu braku końca świata - poradnik praktyczny

Otwierając w kiosku gazetę o dowolnej tematyce, mniej więcej od października natykałam się co chwila na artykuły pod hasłem Nie daj się szarości, Zapobiegnij depresji, Jesienna melancholia i tym podobne. Ciemności za oknem od godziny piętnastej faktycznie odbierają resztki optymizmu. Jeśli jest się jeszcze typem nerwicowo - melancholijnym, a na dodatek w wieku dorastania, trudno czasami powstrzymać się przed wskoczeniem pod rozpędzone metro bądź otwarciem sobie żył podczas kąpieli. Niestety niewdzięczni Majowie zdecydowali nie skracać mojego cierpienia - jak już się chyba wszyscy zorientowali, świat nie został przywalony przez ogniste meteoryty. Więc co począć? Na smętne nastroje mam trzy główne patenty. Nazwałam je dystans, infantylizm i ekspresja. Oto propozycje działań z poszczególnych kategorii:

Dystans - inni mają gorzej, jestem ponad to, w kolejnym wcieleniu się sprawdzę...
1) Zamiast na siebie i swoje emocje, przez jeden dzień patrz na ludzi dookoła. W tramwaju, sklepie, u dentysty. Którzy wyglądają na bardziej nieszczęśliwych od Ciebie? Jak myślisz, co takiego stało się w ich życiu? A teraz zerknij na tych chichrających się i szczerzących od ucha do ucha. Jaką oni mogą mieć metodę na szczęście?
2) Wyobraź sobie, że jesteś kimś zupełnie innym. Wymyśl sobie nowe problemy. Ubierz się nietypowo i zachowuj zupełnie przeciwnie niż zwykle. Zauważ, jakie plusy i minusy ma bycie "nieTobą".
3) Obejrzyj na maksa tragiczny film. Popłacz nad zamarzającym na kawałku belki Leonado DiCaprio i ciesz się, że siedzisz sobie w ciepłym fotelu.
4) Wyczyść się religijnie. Idź do spowiedzi, na medytacje, popatrz w niebo. Oderwij się na chwilę od rzeczywistości.

Infantylizm - bo dzieci się nie martwią, a dorosły to tylko większe dziecko...
1) Wysiądź przystanek wcześniej wracając do domu i pozostały dystans przebiegnij najszybciej jak potrafisz. Nie kontroluj swoich części ciała, wymachuj rękami na prawo i lewo, wskakuj w śnieg i kałuże.
2) Zamknij się w jakimś pustym pomieszczeniu i porządnie wywrzeszcz. Nie musisz myśleć o konkretnych trapiących sprawach, skup się na wydawanych dźwiękach.
3) Znajdź osobę, która ma ochotę się pokłócić. Tak no offence, tylko dla wyżycia się. Mów wszystko, co trzymasz w sobie. Infantylne argumenty typu Jesteś głupi jak najbardziej wskazane. 
4) Przytul się do bliskiej osoby. Usiądź komuś na kolanach. Zorganizuj babski wieczór albo rodzinny zlot. Zwyczajnie z kimś pogadaj, tym razem bez ściemniania.

Ekspresja - kiedy sztuka z gniewu powstaje...
1) Wybierz sobie jakiś sport. Do nagromadzonej wściekłości boks, do resetu umysłu bieganie, do dowartościowania hantle i pompki. Zmęcz się i poczuj silniejsza.
2) Namaluj bardzo odważny, mocno abstrakcyjny obraz. Paćkaj farbą po papierze, mając w głowie twarze ludzi, którzy wyprowadzili Cię z równowagi. Możesz też napisać wiersz albo nakręcić filmik o beznadziejności naszej egzystencji.
3) W przedszkolu i młodszych klasach podstawówki, jak większość dziewczynek, miałam fazę na bycie piosenkarką. Co Ty na to, żeby napisać piosenkę o swoich kłopotach? Balladę lub mocno wulgarny rap? Zamiast po raz kolejny wałkować smutki, śpiewaj w duchu swój utwór.
4) Ostatnią metodę sama właśnie praktykuję - uzewnętrzniam się na blogu. Dla bardziej skrytych sprawdzi się pamiętnik, dla towarzyskich - fora internetowe i inne miejsca do dzielenia się codziennymi traumami. 

Postanowiłam to spisać, ponieważ sama nierzadko daję się omamić negatywnym wizjom i spędzam godziny na zamartwianiu, zamiast zrobić coś fajnego. Macie jakieś inne metody na "złe dni"? 
Chyba pójdę jeszcze po południu na łyżwy, aby się rozluźnić. A później obejrzę kreskówki. Co tam nauka, ja tu dbam o zdrowie psychiczne.