Idealny typ budowy do ćwiczenia jogi

Czasami zarzuca się asztandze, że jest to system dostosowany do indyjskich chłopców, a hasło "Taką mam anatomię" to częsta wymówka, gdy ktoś nie potrafi od razu zrobić jakiejś pozycji. Czy istnieje typ budowy stworzony do bycia superjoginem? Moim zdaniem nie. Postaram się pokazać na czterech uogólnionych rodzajach sylwetek, jakie są plusy i minusy posiadania każdej z nich w kontekście jogi.

1) Modelka. Wysoki wzrost, nogi do nieba i bardzo szczupła sylwetka to atuty, o których marzy wiele kobiet. Jak sprawdzają się na macie? "Długie" osoby, jeśli są elastyczne, ze względu na proporcje mogą robić piękne mostki (ciekawy artykuł na ten temat tutaj). Mały biust ułatwia głębokie skłony i skręty. Za to problemem modelki jest nieduża masa mięśniowa, przez co wyzwaniem może być pozycja kija, przeskoki czy navasana. Utrzymanie długiego ciała w pionie w świecy albo staniu na głowie także nie będzie łatwe. Osoba z taką budową powinna skupić się na wzmocnieniu i równowadze raczej niż na rozciąganiu, na przykład mocno opierać się na stopach w pozycjach stojących.

trudne

łatwiejsze

łatwiejsze

2) Paker. Stereotypowy typ z siłowni z dużymi mięśniorami i kwadratową szczęką. Wydawałoby się, że słaby materiał na jogina, ale czy na pewno? Przypakowani panowie szybko opanowują przeskoki i pozycje balansowe takie jak stanie na rękach. Asztanga to nie tylko gibkość, wymaga też całkiem sporo siły, którą paker ma. Ma także niestety solidne przykurcze, więc musi pracować nad skłonami, skrętami, otwieraniem barków i bioder. Korzystne będzie skupienie się na rozluźnianiu mięśni i wydłużaniu się w pozycjach.

trudne

3) Gnomek. Części osób taka figura kojarzy się ze swoją babcią - gnomek to jogin niziutki i okrąglutki, u panów z brzuszkiem, u pań z obfitym biustem. U tak zbudowanych ludzi trudność w pozycjach może wynikać z krótkich kończyn, które stanowią przeszkodę w złączeniu dłoni w skrętach albo zrobieniu mocnego wygięcia w tył. W tym przypadku przydają się klocki, paski czy koce, dzięki którym da się pogłębić pozycje. Należy zwrócić uwagę na trzymanie bandh, żeby zachować większą zwartość w asanach. Korzyści z bycia gnomkiem to miękkie, ciepłe ciało, które rzadko ulega kontuzjom i stanowi wygodne oparcie w pozycjach siedzących i leżących.

trudne

łatwiejsze

4) Patyczak. Jest wzrostu gnomka, ale składa się głównie z kości i ścięgien. Taka osoba wolno się rozgrzewa, trzeszczą jej kolana, a w świerszczu biodra wbijają się w matę. Mały rozmiar może ułatwiać koordynację, a cienkie kończyny pozwalają zaplątać się w marichyasanie D czy supta-kurmasanie. Patyczak ze względu na chude ręce będzie miał problem ze stabilnością w staniu na głowie lub komfortowym ułożeniem w pozycji siedzącej. Jogin tego typu powinien ćwiczyć na grubej macie, a w ramach regeneracji korzystać z sauny albo masażu ciepłymi olejami.

trudne

łatwiejsze

Wszystkie powyższe typy mogą dotyczyć obu płci - zdarzają się panowie-modelki (wysocy, smukli, z długimi nogami) czy bardziej muskularne panie. Możliwe, że jest się mieszanką kliku sylwetek albo nie odnajduje się w żadnej z nich. W każdym razie większa świadomość swojego ciała i aktualnych ograniczeń jest pomocna w praktyce, a zrozumienie, że urodzonych joginów w Polsce nie ma na pęczki, pozwala pozbyć się zazdrości i frustracji z niepowodzeń.

zdjęcia pochodzą z Portalu Yogi